In gesprek met Sabina Rabin
Als gemeente zijn wij verbonden met onze partnergemeente in Istebna (Polen). Als polencommissie vinden we het dan ook belangrijk om het contact levendig te houden. Het plan was om in 2020 met een groep jongeren op bezoek te gaan bij onze partnergemeente. Echter gooide de coronapandemie roet in het eten. Nu er een fysiek bezoek voorlopig niet in zit houden we uiteraard wel contact via de onlinekanalen zoals sociale media.
We hebben onlangs contact gehad met Sabina Rabin over de situatie in Polen. Afgelopen twee jaar is er veel veranderd door de coronapandemie en het uitbreken van de oorlog in Oekraïne. We vroegen haar hoe het gaat met haar en de anderen in Istebna. Dit zouden we graag met jullie willen delen.
Allereerst vroegen we Sabina hoe ze de coronapandemie hebben ervaren in Polen. Sabina vertelde ons dat ze in het begin van de coronapandemie niet goed waren voorbereid op een situatie zoals deze. Als docente Engels moest ze roeien met de riemen die ze had. “Niemand in Polen was voorbereid op het online lesgeven, sommige families hebben geen computer en kinderen moesten mijn lessen volgen via een telefoon van hun ouders. Dit was natuurlijk niet ideaal”.
Wat betreft het bijwonen van kerkdiensten vertelde Sabina dat ze dit konden volgen via de televisie. “Op zondagen zond de Poolse televisie een kerkdienst uit van één van de kerken in het land, zodat wij toch nog een kerkdienst konden kijken, maar dan vanuit huis”.
Verder vertelde ze ons het volgende over de coronapandemie in Polen. “De situatie in Polen was afgelopen herfst en winter erg slecht, als het gaat om corona. Maar omdat de regering bang was voor de meningen van de mensen in het land waren de beperkingen erg mild. Op dit moment (maart ’22) zijn het aantal positieve testen laag in Polen. De enige beperking die nu nog geld is het dragen van een mondkapje in openbare gesloten ruimtes.” We concludeerden dat de maatregelen gedurende de coronapandemie ongeveer hetzelfde waren als hier bij ons in Nederland.
De oorlog in Oekraïne maakte in Polen een einde aan de coronapandemie. Sabina vertelde ons hier het volgende over. “Het enige onderwerp waar mensen nog over spreken is de oorlog in Oekraïne. Als ik tijd had om de hele tijd naar het nieuws te kijken, zou ik gek worden, geen twijfel daarover. Het is erg eng. Veel mensen zijn overstuur of boos of hebben angstaanvallen. Wie had gedacht dat dit in de 21e eeuw in Europa zou kunnen gebeuren? Er zijn veel mensen uit Oekraïne in Polen. Onze regering schat dat we tot 4 miljoen vluchtelingen kunnen opvangen. Maar zelfs voordat de oorlog begon waren er al veel immigranten uit Oekraïne in Polen aan het werk.”
Ook vertelde ze ons dat de vluchtelingen momenteel (3 maart) nog niet in Istebna zijn, maar dat sommige organisaties zoals ziekenhuizen en particuliere huiseigenaren onderdak willen geven aan iedereen die zou willen komen. Daarnaast zamelen ze spullen in. “We verzamelen ook spullen die de vluchtelingen nodig hebben, voedsel, dekens, en hygiëneproducten. Vervolgens vervoeren mensen het naar de grens met Oekraïne.”
Als docente moest ze op school ook in gesprek gaan met de leerlingen over de situatie in Oekraïne. “Op school moest ik ‘het gesprek’ met de mijn klas hebben over de oorlog. Tot mijn verbazing zijn de studenten niet bang, zelfs niet echt geïnteresseerd. Ik wijt dat aan hun onwetendheid wat de oorlog werkelijk betekent.”
“Veel mensen bidden voor de situatie. In onze kerk bidden we elke avond om 19.00 uur. De Poolse televisie vertelt over de moed van gewone Oekraïners, over hun gevechten en hoe sommige Russische soldaten hun uitrusting neerleggen en hun commandanten verlaten en terug naar huis gaan.”
We houden contact met onze partnergemeente in Istebna over de situatie daar. Als we een update hebben zullen we dit zeker met jullie delen!
Namens de Polencommissie,
Peter Draaijer, René- en Rick van Norel, en Wilco Jonker.