‘Hij (Jezus) begon hun te leren dat de Mensenzoon veel zou moeten lijden en door de oudsten van het volk, de hogepriesters en de schriftgeleerden verworpen zou worden, en dat Hij gedood zou worden, maar drie dagen later zou opstaan;’ (Marcus 8: 31)
Aanstaande zondag is de laatste lijdenszondag en het begin van de zogenaamde Stille Week. In de hele lijdenstijd en zeker in de Stille Week denken we aan het lijden van onze Here Jezus Christus. Of beter gezegd: we denken in het bijzonder aan de laatste dagen van dat lijden. Het lijden van Christus begon al veel eerder, vanaf zijn komst op aarde. Golgotha, waar zijn kruis zou staan, begint bij Bethlehem. Jezus hele aardse weg was een lijdensweg, maar in vooral de laatste week komt het tot een hoogte- of zo u wilt dieptepunt.
Als je de tekst hierboven leest, lijkt het of het lijden veroorzaakt wordt door hooggeplaatste mensen: de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden. De drie geledingen van het hoogste gezagsorgaan van de joden, het Sanhedrin. Later zullen meerdere joden roepen: ‘Kruisigt Hem, kruisigt Hem’. In de geschiedenis hebben de joden dan ook vaak de schuld gekregen van de dood van Jezus, met alle gevolgen van dien. Maar ik denk altijd maar aan dat indrukwekkende gedicht van Jacobus Revius waarin de woorden voorkomen:
’t En zijn de Joden niet, Heer Jesu, die u kruisten,
ik ben ’t, o Heer, ik ben ’t die u dit heb gedaan,
want dit is al geschied, eilaas ! om mijne zonden.
Geleden, gekruisigd om mijn zonden. In onze tekst staat ook dat Jezus ‘zou moeten lijden’. Het is geen lot wat Hem treft, maar een goddelijk moeten. God legde Hem, om mijn en uw zonden, dat lijden op. God is rechtvaardig, Hij ziet het kwaad, het kwaad door ons gedaan, niet door de vingers. Zijn rechtvaardigheid ‘dwingt’ Hem tot straffen. Er was geen andere weg om ons te redden van de eeuwige dood, dan de weg die Hij zijn Zoon liet gaan. Want alzo lief had God u, jou en mij (wie we ook zijn,wat we ook misdaan hebben in ons leven), dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, tot in de dood, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.
Eeuwig leven. Ja, de dood is niet het laatste. In onze tekst kondigt Jezus niet alleen zijn lijden en dood aan, maar ook zijn opstanding. Hij zou de dood overwinnen en Hij deed dat ook. Na de lijdensweken, na de Stille Week komt Pasen: Hij Leeft! Ja, Jezus wist dat Hij zou opstaan, maar dat doet niets af een die enorme lijdensweg die Hij voor u en jou en mij gegaan is. Laten we in de Stille Week alle tijd nemen om dat goed tot ons te laten doordringen. De tijd nemen in onze dagelijkse ‘Stille Tijd’. De tijd nemen door de zondagse eredienst te bezoeken en de avondbijeenkomsten in de Stille Week in de kerk bij te wonen. Dan, via Goede Vrijdag, naar Pasen toe en het samen uitzingen: ‘Jezus leeft!’
Gert Timmer