‘Mijn tempel zal heten ‘Huis van gebed voor alle volken’ (Jesaja 56:7)
De kerk in Nederland verkeert in zwaar weer. Aan de Johanneskerk in Heerde gaat dat niet voorbij. In gesprekken met gemeenteleden merk ik dat dat verdriet geeft. Met name oudere gemeenteleden denken met weemoed terug aan de tijd van vroeger toen de kerk nog vol zat. Ik proef een verlangen dat die tijd weer terug komt. In dat verlangen proef ik ook verdriet dat zoveel mensen in Heerde voorbij leven aan wat werkelijk waarde heeft.
Tegelijkertijd staat onze gemeente, in zwaar weer, voor ingrijpende beslissingen. Twee predikantsvacatures. Hoe daarmee om te gaan nu er te weinig predikanten zijn? Eénwording van wijk Noord en Zuid. Blijven we wel principieel genoeg? Of wordt het allemaal slap en lauw? Een nieuw kerkelijk centrum? Is dat niet een maatje te groot, nu de gemeente krimpt? Neemt de jongere generatie het stokje wel over?
Ik werd pas getroffen door Jesaja 56. Met dit hoofdstuk begint het derde deel van Jesaja. De profetieën die vanaf deze hoofdstukken klinken spelen zich af na de ballingschap. Joden keren weer terug naar het beloofde land.
Maar vergis je niet. Het is geen vrolijke terugkeer. Alles ligt in puin. Vergelijk het met Oekraïners die weer terugkeren naar hun bevrijde dorp of stad. Velen vinden hun huis onbewoonbaar of helemaal niet meer terug. Zo was het ook in Israël. Zelfs de tempel is verwoest.
Je zou denken: in zo’n situatie heb je genoeg aan jezelf. Je moet je eigen huis, je eigen bestaan weer opbouwen. Daar heb je je handen vol aan. Nu even geen tijd voor anderen. Geen weidse perspectieven. Je hebt voorlopig genoeg aan jezelf.
Mij treft dat Jesaja midden tussen de puinhopen profetisch verder kijkt dan de vierkante centimeter van de eigen toko. De tempel zal een huis van gebed zijn voor alle volken. Er zal in die tempel plaats zijn voor eunuchen (ontmande mannen, vers 3-5) en vreemdelingen (vers 6 en 7) die volgens de Thora niet in de tempel mochten komen (zie Deuteronomium 23.) Houd je roeping in het oog Israël! Tegen aartsvader Abraham is al gezegd dat in Hem alle geslachten van de aarde gezegend zullen worden.
Te midden van afbrokkeling en neergang is de kans groot dat je je visie, je roeping verliest. Je vergeet waarvoor je er als kerk bent. De gedachte ‘houden wat je hebt’ maakt zich sterk. Natuurlijk is het belangrijk om wijze en verantwoorde besluiten te nemen. Tegelijkertijd is het belangrijk om verder te kijken. Waarvoor ben je er als gemeente? Wat is je roeping? Wat is daarvoor nodig?
Ds. Bert Lammers
