Jezus zei tegen zijn leerlingen, staand op een heuvel in Galilea: ‘Gelukkig de treurenden, want zij zullen getroost worden (Matteüs 5:4).’
De Amerikaanse filosoof Nicolas Wolterstorff (geboren in 1932) staat bekend als één van de meest scherpzinnige christelijke denkers van zijn generatie. Samen met Alvin Plantinga baarde hij eind jaren 80 van de vorige eeuw veel opzien. Ze ontwikkelden een filosofisch betoog waarin ze stelden dat het bestaan van lijden en kwaad in de wereld geen overtuigend argument hoeft te zijn tegen het bestaan van een liefdevolle almachtige God. Ook veel atheïstische denkers werden door hun redenatie overtuigd van de juistheid van hun stelling. In dezelfde periode verloor hij een volwassen zoon door een ongeval. Hij schreef er een boekje over: ‘Klaagzang voor een zoon’. Ik geef jullie graag zijn overwegingen bij deze tekst van Jezus uit de bergrede door in deze tijd van passie en Pasen.
‘Zalig degene die treuren, gelukkig die huilen, heil aan hen met tranen in de ogen, hoeden af voor hen die lijden, duim omhoog voor de mensen met verdriet. Hoe vreemd, hoe ontzettend vreemd klinkt dat in onze oren. Wij zijn eerder geneigd om glimlachende mensen met succes gelukkig te prijzen; ‘Gelukkig zijn de winnaars’.
Waarom spreekt Jezus juist de treurenden zalig? (..) Zij zijn mensen die een glinstering hebben opgevangen van Gods nieuwe dag. Daarom hunkeren zij met heel hun hart naar het aanbreken van die jongste dag. Ze breken in tranen uit als ze geconfronteerd worden met de afwezigheid van dat nieuwe van God. Zij beseffen dat er in Gods rijk van vrede geen blinden meer zullen zijn en daarom breekt hun hart als ze een blinde zien. Zij worden vanbinnen verscheurd als ze iemand zien die honger lijdt, omdat ze weten dat er in Gods vrederijk niemand gebrek zal lijden. (..) Zij realiseren zich dat er in het Rijk van God niemand onderdrukt zal worden en daarom gaat het hen aan het hart als ze zien dat iemand wordt mishandeld. (..) Zij zijn mensen die beseffen dat er in Gods werkelijkheid geen plaats is ingeruimd voor dood en tranen en dat is de reden dat ze diep geraakt zijn als ze iemand zien rouwen over het verlies van een geliefde aan de dood.
De treurenden zijn ten diepste hunkerende visionairs. Deze mensen worden door Jezus gezegend. Hij prijst ze, Hij groet hen. Hij belooft ze dat de dag die nu nog ontbreekt en waar ze zo naar verlangen, zal aanbreken. Zij zullen worden getroost. (..) Jezus zegt: wees open voor de wonden van de wereld. Bedrijf rouw over menselijke rouw. Huil mee met het verdriet van mensen. Laat je raken door menselijke wonden. Doe dit in echter het vrolijke besef dat de dag van de vrede naderbij komt.’
Christus onze gekruisigde Heer verrees!
Ds. André van der Graaf