‘Meteen lieten ze hun netten achter en volgden Hem (Markus 1:18).’
De aantrekkingskracht van Jezus.
‘Ze volgden Hem’. Twee keer wordt het in het Bijbelverhaal verteld. Jezus komt langs. Hij roept eerst Simon en Andreas en even verderop Jakobus en Johannes. Zij volgen, zonder dralen. Ze doen dat meteen. Elke keer als ik het lees, ben ik erover verbaasd. Wat zit daar nou achter? Hoe komen die vier jonge mannen ertoe? Hun hele leven gaat overhoop. Alle zekerheid die ze kennen van werk en familie geven ze op. Hun focus komt bij Jezus te liggen. Ze kiezen door Jezus te volgen voor een ongewisse en onzekere toekomst. Het lijden zal hen niet bespaard worden. Ze gaan gewoon. Wat is dat? Wat motiveert hen?
Over die vraag zou je heel lang en veel kunnen praten. Sommige mensen zeggen dat Markus alleen vertelt over het laatste stukje waar de beslissing valt. Maar dat daar natuurlijk een heel traject aan kennismaken, wikken en wegen aan vooraf is gegaan. Anderen verklaren het vooral uit de leeftijd van die vier jonge mannen. Het grootste gedeelte van hun leven hebben ze nog voor zich. Ze zijn wel in voor iets nieuws, een avontuur, daarom gaan ze met Jezus mee. Een soort ‘backpacken’ avant la lettre. Je wilt wat van de wereld zien en gaandeweg ook jezelf een beetje leren kennen. Zo kun je misschien nog wel meer motieven bedenken.
Alle motieven die we bij de leerlingen kunnen vermoeden, zouden ook maar zo een rol hebben kunnen spelen. Die leerlingen zijn namelijk ook hele gewone mensen, onderdeel van een familie. Ze moeten werken om brood op de plank te krijgen. Niets menselijks is hen vreemd. Alleen Markus lijkt niet zo geïnteresseerd in mogelijke motieven en overwegingen bij de leerlingen. Hij draait het om. Hij vertelt het verhaal zo dat alle nadruk valt op Jezus. Hij komt. Hij roept. Hij overtuigt. Markus suggereert: Als Hij, zoon van God en Heelmaker, zo je leven binnenkomt. Je roept om bij Hem in de leer te gaan. Onder zijn bescherming te leven. Dan kun je als mens niet anders dan ja-zeggen en volgen. Dan is dat het meest voor de hand liggende en meest natuurlijke wat je kunt doen. Er gaat iets bijzonders van Hem uit. Het gezag en de aantrekkingskracht van Jezus staan centraal. Wat aantrekt is sterker dan wat weerhoudt.
Waarom geloof je eigenlijk? Wat trok jou over de streep? Is ons antwoord ook niet: Hij zelf. Hij was er op een dag. Hij riep. Hij overtuigde. Bemoedigend en ontspannend vind ik dat. Daarom heb ik goede moed voor kerk en wereld. Om Hem. Want Hij leeft. Hij begeeft zich onder ons. Hij roept. Hij overtuigt. Dat doet Hij nog steeds. Is dat niet het geheim van ons geloof? Hij kwam. Hij riep. En wij, gaandeweg of heel abrupt, vielen als een blok voor Hem. Hij zelf is het geheim van ons geloof. Hij zelf is het motief om te volgen. Want zoals Hij is er maar Eén: zo mooi, zo schoon, zo lief, zo waar, zo overtuigend, zo aantrekkelijk. De andere kant is ook waar. Nee zeggen tegen Hem is ten diepste niet uit te leggen. Een onmogelijke mogelijkheid.
Ds. André van der Graaf