Voor mijn dagelijkse morgengebed maak ik gebruik van een gebedssnoer. Al sinds de Middeleeuwen is het in de Rooms Katholieke kerk een veel gebruikt hulpmiddel bij het bidden, het staat daar bekend als het bidden van de ‘rozenkrans’. De oorsprong van het bidden met behulp van een gebedssnoer ligt waarschijnlijk nog veel verder terug in de geschiedenis. Ik heb mijn eigen protestantse variant bedacht, maar ben daar niet uniek in. Ook in onze hoek van de kerk is er de laatste jaren meer aandacht gekomen voor deze manier van bidden. Door de kraaltjes van de ketting door mijn vingers te laten gaan, ben ik mij bewuster van waar ik mee bezig ben. En het helpt me om aan mijn gebed een vaste structuur te geven.
De eerste tien kraaltjes van de ketting heb ik gereserveerd voor dankpunten. Elke morgen kies ik er zo bewust voor om eerst God te danken voor tien dingen die ik van Hem ontvang. Het helpt me om te beseffen dat ik eerst en vooral mag leven als geliefd kind van God. De liefde van God wordt in zoveel dingen weerspiegeld. Als je het maar wilt zien. Ik probeer het niet te groot te maken en zo concreet mogelijk te zijn. Juist in de kleine en voor mij gewone dingen wordt de liefde van God zichtbaar. Door het te benoemen word ik me er weer even van bewust. Niets is vanzelfsprekend of gewoon. Wat is er dat ik niet heb ontvangen? Door mijn kop koffie en boterhammetje heen vertelt God: ‘Ik heb je lief’. De warmte van een fris setje kleren helpt me te beseffen dat Hij mij koestert in zijn liefde. Het ritme van de dagelijkse morgenroutine spreken ook van de trouw van God. Hij loopt niet weg. Zijn liefde en vergeving voor mij staan als een huis. Als je goed luistert, zingt God ook door die alledaagse kleine dingen heen een lied van liefde. Ik kies ervoor om daar eerst naar te luisteren, want ik weet dat ik het anders heel snel vergeet.
In deze tijd waarin de coronacrisis alomtegenwoordig is, lijkt het me belangrijk om de dankbaarheid niet te vergeten. Ik las een tijdje geleden een zinnetje dat nog steeds met me mee gaat: ‘wij verlangen naar een kerk die uitstraalt dat de crisis bijzaak is.’ Kiezen voor dankbaarheid is een manier om dat uit te stralen. Niet om de crisis en het verdriet van mensen te bagatelliseren, maar wel om dit in het juiste perspectief te kunnen blijven zien. Er is meer dan de crisis. De liefde van God is er eerst. Die liefde is groter dan de crisis. Die liefde is sterker dan de crisis. De crisis gaat op een dag ook weer voorbij, de liefde blijft. Jezus bewees in dood en opstanding: de liefde van God is sterker dan de dood. Daarom kies ik elke dag opnieuw eerst voor dankbaarheid. Doe je mee?
Ds. André van der Graaf