Bij Nehemia 5:14-19
‘Maar ik heb zo niet gehandeld, omdat ik God vreesde’ (vers 15b)
Solidariteit
Nehemia geeft aan het einde van hoofdstuk 5 een kleine proeve van Bijbels leiderschap. In het vorige hoofdstuk heeft hij de leiders van het volk in Jeruzalem scherp bekritiseerd. Zij verdienen notabene geld aan de benarde en penibele situatie van de mensen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd: hetzelfde oude liedje dat je tot op de dag van vandaag in onze wereld kunt tegenkomen. Leiders die hun positie vooral gebruiken om er zelf beter van te worden.
Nehemia heeft een heel ander idee bij leiderschap. Goed leiderschap, in de ogen van Nehemia, maakt iets zichtbaar van God. Als leider moet je niet aan jezelf denken, maar aan God en aan de mensen die je mag dienen. En je maakt iets zichtbaar van God als je weet te geven. Je geeft om mensen. Je zoekt naar hun geluk. Je geeft jezelf. Nehemia maakt dat vervolgens heel praktisch. Hij vertelt dat hij op geen enkele manier heeft willen profiteren van zijn vooraanstaande functie. Hij heeft zelfs niet willen leven op kosten van de gemeenschap. Dat had wel gekund. Maar hij heeft geen bonnetje ingeleverd om te declareren. Het is eerder andersom. Hij heeft kosten noch moeiten gespaard om ook financieel en praktisch de stad Jeruzalem en haar mensen van dienst te zijn.
De reden hiervoor? ‘Ik vrees God’, zegt Nehemia. Hij leeft van wat God hem geeft en daar geeft hij op zijn beurt iets van door. Aan Nehemia schittert iets van wat later in Jezus ten volle aan het licht kwam. De auteur Arthur Japin typeerde het leven van Jezus ooit met een prachtige zin: ‘Je geeft jezelf totdat je op bent en dan geef je jezelf nog een keer.’ Over goed leiderschap gesproken.
ds. André van der Graaf