TROOST!
Zoals iemands moeder hem troost, zo zal Ik u troosten, ja, in Jeruzalem zult gij getroost worden. (Jesaja 66: 13 NBV)
In de periode van deze kerkbode vallen twee bijzondere zondagen: de laatste zondag van het kerkelijk jaar en de eerste zondag van Advent. Het lijken zulke tegenstellingen: op de laatste zondag gedenken we hen die ons het afgelopen kerkelijk jaar ontvallen zijn. Voor velen een moeilijke zondag, waarop met verdriet wordt teruggedacht aan een geliefde die hier niet meer is. En dan Advent, het licht begint te schijnen, vol vreugde leven we toe naar het kerstfeest. Het lijkt misschien een tegenstelling, maar toch hebben deze twee dagen veel met elkaar te maken.
Ja, de laatste zondag van het kerkelijk jaar is voor velen moeilijk. Het verdriet en gemis wordt weer opgehaald. Zou het dan beter zijn om op deze dag de namen niet te noemen, hen niet te gedenken? Ik denk het niet, want gedenken is meer dan alleen terugkijken. Gedenken is ook vooruitzien en troost vinden. Troost vind je in zo’n dienst bij elkaar. Als gemeente sta je om elkaar heen. In de kerk, bij het koffiedrinken, maar ook in de dagen daarna. We kunnen troost vinden bij elkaar, maar waar zouden we meer troost kunnen vinden dan bij onze God. Er is niemand, die kan troosten als Hij. In onze tekst staat dat God wil troosten, zoals een moeder haar zoon troost.
We komen het niet veel tegen in de Bijbel dat God met een vrouw, een moeder vergeleken wordt, maar hier dus wel. Het beeld duidt op de tederheid, de liefdevolle verzorging, die God wil geven. Hij wil alle tranen van de ogen afwissen. Hij wil troosten. Het staat er eigenlijk nog veel sterker: ‘zo zal Ik u troosten’. Het is een belofte en God maakt al zijn beloftes waar. Dus ook op de laatste zondag van het kerkelijk jaar zal God troosten. Aan u de vraag of u zich door Hem wilt laten troosten? Of u Hem werkelijk in uw hart wilt toelaten?
God zal troosten, dat doet Hij nu al. Velen kunnen daarvan getuigen. Maar de uiteindelijke troost zal in Jeruzalem gevonden worden zegt onze tekst. Daarmee komen we ook bij Advent. We leven toe naar kerstfeest. We gedenken dat Jezus zo’n 2000 jaar geleden op aarde kwam als een klein kind in de kribbe van Bethlehem. Zijn uiteindelijke werk werd volbracht, in Jeruzalem. Daar waar Hij aan het kruis stierf. Daar waar Hij de dood overwon. Daar waar Hij opvoer naar de Vader, vanwaar Hij zal wederkomen. En aan dit laatste feit denken we ook tijdens de Adventsweken. Zij die Hem toelaten in hun hart zullen dan voor eeuwig getroost en dicht bij Hem zijn.
Denkt u eens na over die vragen op die laatste zondag van het kerkelijk jaar en de eerste adventszondag: Wil ik mij door Hem laten troosten? Wil ik Hem werkelijk toelaten in mijn hart? Als u ‘ja’ kunt antwoorden op deze vragen zullen beide zondagen gezegende en troostvolle zondagen zijn.
G. Timmer