‘Jezus kwam in hun midden staan en zei: ‘Ik wens jullie vrede!’ (Johannes 20:19b).

Geloven

Ik kwam een prachtig gedicht tegen van de Vlaamse dichter Jan Veulemans. Het is getiteld: ‘geloven'. Je moet er wel even voor willen gaan zitten, het is geen hap-slik-weg gedichtje.
Alle grote thema’s uit het leven met God komen langs. Het mooiste en sterkste zinnetje is wat mij betreft de laatste: ‘geloven is de dood niet willen dragen’. In dat woordje willen zit een daad van verzet.

Christelijk leven is opstandig leven. De opstanding van Jezus uit de dood mag ons opstandig maken tegen alles in ons bestaan wat nog niet uit God is. Onze horizon die begrensd lijkt door de dood, is klaarblijkelijk niet de horizon van God. Hij nodigt ons uit om in het perspectief van de verrezen Heer naar onze wereld te kijken. De wereld komt er als nieuw uit te zien: breder, wijdser, lichter. Nu jaagt de dood geen angst meer aan. Christus is overwinnaar.

Geloven is de schepping in verband zien

met ongeschapenheid,

de samenhang van uur en eeuwigheid,

van ziel en zand zien.

Geloven is verrukkelijk onmondig zijn,

blind zijn en zien, duizelen in het Woord,

het kind zijn dat de tijdeloosheid hoort

achter de dingen die kortstondig zijn.

Zich wonden aan de eeuwenoude vragen,

beurtelings blijdschap en verdriet zijn,

maar ieder uur van Iemand lied zijn:

Geloven is de dood niet willen dragen (Jan Veulemans).

Ds. André van der Graaf